Bodoslama Yazı

Başlayıp-ta bitiremediğimiz, bitse de bize bitmemiş gibi gelen birçok hikayemiz var bizim. Yarım kalsa da hepsi birbirinden değerli! Çokça kurduğumuz hayaller, kurtarabilmek için hüzünlendiğimiz hayatlar. Her gün ''orada mı acaba'' diyerek kaldırıp baktığımız paspas altı. Korkularımız var bizim. Dolmuşta sürekli elimizi cebimize koyup, cüzdan kontrolü yaptığımız, güvensizliğimiz var bizim. Yapmadan duramadığımız insani ihtiyaçlarımız. Gereksiz yere tükettiğimiz zarar gördüğümüz maddeler. Nasıl olsa hallolur diyerek ertelediğimiz işlerimiz.

Ayakkabının içinde görünmeyeceğini bildiğimiz halde, belki birinin evine giderim düşüncesi ile sırf saygıdan yırtık çorabı son anda değiştirmişliğimiz var bizim... Olmayacağını bildiğimiz halde gönlü kırılmasın diye ''amin'' dediğimiz dualar.

Ayni havayı soluyup, aynı ekmeği yesek-de farklı

kültürlere, faklı dinlere, farklı görüşlere sahip olmamız. Gözlerimizin önünde gökyüzüne uzanmasını gerekirken, toprağın içine bırakılan çocuklar. Sokakta, çöpü karıştıran kediyi, camdan izleyen köpek yavrusu. Cami de ayakkabımı tekrar giyip eve gidemem korkusu.

Ve bütün bunları bildiğimiz halde hala hayatta kalma çabamız. Basitiz biz... İnsanız...