Sırf sen ihtimali var diye gidemiyorum bu şehirden. Gram alakam yok başka bir şeyle. Rutubet kaplı duvarlardan oluşan binalarda oturmaktan bıktım! Sabretmeli-miyim sence de? Oysa ben çok dua ederdim eskiden. Şimdilerde ise olmayacak dualarla meşgul olsun istemiyorum tanrı. Yanmıyor evde ışıklar çok zaman. Seni göremedik-ten sonra ne gerek var ki israfa. Tek fakirliğim sensizlik.
Sorunlar yaşamıyor değilim. Çok zaman bir sıkıntı bittiği anda başlar diğer sıkıntılar ve insanlar geldiği zaman üst üste gelir zaten diye korkar. Benim sıkıntım ise aklımla sadece, geri kalanlar komik sorumsuzluklar işte. Bende biliyorum; Herkesin sorunu en büyüktür kendine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder